Monday, January 25, 2010

Dah terang pun tak nampak..?

Ketuk ketuk ketuk..ketuk papan kekunci lagi

Brup brup brup..perut dah berbunyi minta di isi..

Owh dah tengahari..

Waktu rehat 15 minit je lagi..

Sabar ye, perut..

~~~~~~~~

Mana die ni..? Punggah barang, punggah3..aku memunggah dengan bersungguh-sungguh..

Dalam laci takde, kat atas meja takde, mustahil la bawah meja...hurm...mana niii...?

"Adrian, ko buat apa dalam bilik bos gelap-gelap ni?" - Sukri, teman sepejabat aku menjenguk ke dalam bilik bos dengan penuh syak wasangka. "Cik kak, ko dengar tak ni?"

"Aku tengah masak Char Kueh Tiaw...ko tengok aku tengah buat apa?" - aku

"Kot ye pun ko nak cari apa-apa, bukak la lampu.." - Sukri meraba-raba tangan ke dinding dan memetik suis lampu. Plak!

"Hah, ko tengok...dalam gelap takde, dah terang pun tak nampak juga...abih camana." - aku

"Ko cari apa?" - Sukri

"Bos" - aku


*Nota kaki yang panjang :

Bos aku jarang-jarang ada kat opis, kol pun kadang-kadang susah nak jawab..dalam meeting kot.
Aku kadang-kadang terima arahan pun dari telepon je.
Bila orang tanya aku mana dia, aku tak tau apa nak jawab. Bila aku cakap tak tau, aku boleh rasa orang yang tanya tu tak puas hati.
Memang la dalam department aku ni tinggal aku dengan die je tapi aku bukan secretary dia. Pengasuh pun lagi la bukan.
Dia datang dan pergi sesuka hati (Kau datang dan pergi sesuka hatimu..ohh, kejamnya dikau...teganya dikau..padaku - Diana Nasution), dah nama pun bos. Takkan aku nak tahan dia kat opis plak.
"En.Den, jangan nak pi mana-mana..kang nanti orang cari susah". Kompom aku kena benti time-time tu juga.

Owh...inikah namanya dugaan tak bertepi?

No comments: